Пералетная піцца. Алесь Плотка. Свой у дошку Байсан.

Некалі мы з Алесем Плоткай, якога тады звалі троху йнакш, сядзелі у адным офісы, рабілі сумесную справу. Мы займаліся выданьнем недзяржаўнай газэты “Гутарка“. Гэта была даўно, на пачатку стагодзьдзя. Зараз усё інакш. І вось сядзім мы ў мяне на кухні, п’ем каву, размаўляем аб музыке, літаратуры, аб ролі Горвата ў сучаснам мастацтве, аб унікальнай манэры гітарыста ТТ-34, а тут яшчэ кот ходзіць. Карацей, мы зрабілі ў Менску такі маленькі кавалак Гомлі і нам вельмі ўтульна. Далучайцеся! Baisan Алесь Плотка верш