Словы Сержука Сокалава-Воюша
- Добры дзень у хату! Мы да Вас са школы.
Просім прабачэньня, як прыйшлі ня ў час...
Ах, якія ж дзеткі ў Вас -- чыстыя анёлы!
Можа б, Вы іх аддалі ў беларускі клас?
- Вот яшчо прыдумалі! Мы не панімаім
І рабёнка порціць Вам не аддадзім.
Мы ж яму навекі жызнь эцім паламаім,
Мы ж такіх прапясьцвіеў тут нагарадзім...
- Што Вас так спалохала, адкажыце шчыра?
Перад нашай моваю столькі ў нас пазык.
- Перастаньце, мілые, разайдзёмся сь мірам, -
Да каму он шчас нужон, этат Ваш язык.
Вот яшчо за горадам слышыцца часамі,
Как па-беларускаму людзі гаварат...
Толькі мы наслушалісь: із дзярэўні самі,
Да і школу кончылі там жа акурат...
- Дык у чым жа справа? Пасьля гэтай школы
Вы ж не занядужалі? Не здурнелі ж Вы?
На кватэру гледзячы, жывяце няквола,
Ані род ні страцілі, ані галавы...
- Бросьце агітацыю! Эта ўсё пустое,
І ня віжу пользы я ад такіх зацей.
У дз