Кастусь Каліноўскі (верш Алеся Дудара, 1925)

Беларусі паўстаўшай слава, Беларусі — ў пояс паклоны. Хай мінулае цемра заслала — а змагання не забыць ніколі. Эх, Кастусь... Балоты памераў, а ў лясах, як у бацькавай хаце. Беларусь табе паверыла — за табою пайшла змагацца. Беларусь — не царам маскоўскім. Беларусь — не варшаўскім панам! Зазвінелі ў лесе бярозкі, дуб стары галаву падняў. Забуяніла ў полі рэхам: — За мужычую праўду — у бой!.. Не Ілля па хмарах праехаў, не Пятро зазваніў булавой... А пасля — астрожныя краты... Шт