Қазақ тәңіріне тікелей сенгенде, қой үстіне бозторғай жұмыртқалаған еді. Араға адам кіріп бүлінді...

Қазақтың сенімі, тәңір сенімі. Жаратушым, жарылқаушым, жебеушім мен сүйеушім тәңірім деп білген ел едік. Тәңір мен қазақ арасына адамдар кірген соң, сенім тәңірден адамға ойысып кетті Сол-сол екен, құт береке бізден қашты. Әруақ-құдай риза болмай қалды-ау деймін. Болмаса төрткүл дүниені билеген қазақтың бодан болуы, ақылға қонатын құбылыс па?