Viran Türk Yurdu Halep

Bu ninem Halep’in göbeğinde bombardıman ve silah sesleri arasında yarısı yıkık, bir duvarı olmayan evinde yaşamaktadır. Tertemiz Türkçesi ve yüzündeki çile izleri bana Kurtuluş savaşı sırasındaki Anadolu kadınlarını hatırlattı. Oğlu, gelini ve torunları bu ölüm çemberinden kurtulmak için Türkiye ye sığınmış. Kendisini de götürmek istemişler ama Vatan sevgisi ağır basmış, gitmemiş. “Toprağımda öleceğim“ diyordu bize gözleri dolu iken. Ama bir türlü anlamlandıramadığım bir ifade vardı ninemde. Gülüyor muydu ağlıyor muydu çözemedim. Yiyecek lokma ekmeği yok, su ve elektrik Halep’te zaten hiç yok. Buna rağmen utana sıkıla verdiğimiz azcık parayı almamak için “ Siz ateş altındasınız, alamam. Size daha çok lazım“ dediğinde yıllar sonra ilk defa ağladım. Bizi Halep’te kollayan ve misafir eden Muntasır Billah Tugayı Komutanı Firas Paşa teyzemi ve oğlunu önceden tanıyor ve hikâyesini biliyordu. Ancak orada yaşadığından haberi yoktu. Muntasır Billahın yiğit komutanı ve savaşçıları ile birlikte yardım dağıttığımız için