1914-1918, omaghju à i 30 000 Corsi tombi.

In umaghju à u 173u Regimente di Infantarìa, à i 30 000 Corsi tombi, à i 15 000 altri ferti, à tutti i Corsi chì anu combattuti in 1914-1918. U 9 aòstu 1914 i quatru battaglioni di u 173u Regimente di Infantarìa, compostu interamente cà di Corsi, sò imbarcati in Aiacciu à distinazione di Marsellia. U 20 aòstu, senz’aspità, i suldati Corsi sò ingaghjati ind’a battaglia di Dieuze. Cinquanta milla Corsi sò à u fronte sottu à u cumandu di ufficiali incumpintenti quant’è inumani. I Corsi combattenu comu veri diàvuli, ind’è l’armata di tarra, di l’aria ind’è a marina... Ghjorghju Clemenceau, Ministru di a Guerra in 1914, ùn hà micca smiticatu “1870“ è l’odiu maiò ch’ellu purtava à i Corsi... Cusì, incù un dicrettu spiziale, mandarà i babbi Corsi di più di 6 zitelli à a stirpera. U 173u R.I. firmerà 4 anni in prima lìnea. Dicimati assai volte, sarà ricustituitu ogni volta. Cusì, u maresciallu Joffre dicerà, ìronicu: “I Corsi ghjunghjennu à u fronte à battelli carchi, ma bastanu qualchi barche per rinvià li in Corsica“. Per via di a sffarenza di pòpulu, i Corsi pateranu di inghjustizie è di inghjùlie. Per esempiu, i suldati corsi ùn tinìani parmissioni chè ogni 6 mesi, inveci di 3 o 4 mesi pà i suldati Francesi. Ma Bellu prestu, hanu purtatu l’ una parmissioni à l’annu. Quandu si mittia in capu à i Corsi e disfatte, i medichi militari ricusavani di curà quiddi chì facìani parte di u 173u. Cusì, i ferti, quand’eddi n’avìani a forza, si cacciavani l’insegni di u so Regimentu, da ùn esse ricunnisciuti. Compia a guerra, i suldati Corsi smubilizati saranu lasciati à a so bàrbara fortuna... Elli, si ammansanu annant’à u portu di Marseille, dormenu annant’à pagliàcci pieni di parassiti, è devenu pagà u so’ bigliettu di rigiru in Corsica. In un testu stampatu in u 2000 in “Le Monde“, scrivi Michel Rocard, anzianu Prima ministru di a Francia : “Duranti a guerra di u 14, a Francia hà mubilizatu in Corsica finu à i babba di sei ziteddi, ciò chì mai ùn hà avutu l’anima di fà in cuntinenti. Par via, in u 1919, ùn c’era quasgi più in Corsica omini abbastanza in gamba da ripiglià i travagli di a campagna.“ Ghjè un’ pezzu sanu di u populu corsu chì a Francia hà sacrificatu, stirpatu. Duranti anni è anni, in parechji di i nostri paesi, a prucissiò di u 15 d’aostu sarà chjamata a prucissiò di i veduvi.
Back to Top