Պատմական Հայաստանի շատ վայրերում հարսանեկան արարողությունները սկսվում էին հինգշաբթի կամ շաբաթ օրը: Հարսանքավորներն օրը սկսում էին հինան խաղացնելով. մեծ սինու վրա դնում էին չոր հինան և կատարում Հինայի պարը: Սա շուրջպար էր, որը գնալով ընդարձակվում էր, քանզի պարողներին միանում էին նորահարսի ընկերուհիները՝ ծաղկվորները, թագվորցիները և քավորը: Հինան պարի ընթացքում խաղացնելուց հետո, օրինակ Բասենում, երեկոյան հավաքվում էին հարսանիքին մասնակից ջահել տղաներն ու աղջիկները՝ գիշերը հինա դնելու համար: Նրանք հինան շաղախում էին, քսում ձեռքներին և լաթով փաթաթում, որ լավ բռնի: Հինայած ձեռքերը շաբաթներով գույնը պահում էին: Հինա գլխավորապես դնում էին երիտասարդ տղաներն ու աղջիկները:
Հարսանիքի առաջին օրն աղջիկների մասնակցությամբ լողացնում էին հարսին, մազերը հյուսում և պատրաստում պսակի հագուստի համար:
Նույն օրը լողանում էր նաև թագավորը՝ փեսան, որից առաջ վարսավիրը կտրում, հարդարում էր նրա մազերը և ածիլում երեսը: Սա Հինայի պարեղանակի Մուսա Լեռան տարբերակն է՝ Լոս Անջելեսի հայկական ժող. գործիքների նվագախմբի կատարմամբ: Մշակումը, գործիքավորումը և ղեկավարումը՝ Արմեն Մանդակունյանի:
Armenian folk dance melody “Hinayi par“ from Mousa ler. Performs The Armenian folk instruments ensemble of Los Angeles. Conductor Armen Mandakounyan. Processed by Armen Mandakounyan.