Η ύστατη στιγμή-Π.Σιδηρόπουλος

*Αφιερωμένο στο φίλο μου Internazionalikos στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος Από το LP της συνεργασίας του με τους Απροσάρμοστους “Εν λευκώ“ (1982) Το ξέρω γκόμενα εσύ με τ’ άγριο ύφος μετράς για αδυναμία την ηδονή για σένανε σημαίνει υποταγή Ζητάς να κατακτάς χωρίς να κατακτιέσαι μα κάποιος κοίτα που ξαφνικά δήθεν χωρίς να θες σε ξάπλωσε γυμνή Μια νύχτα ολόκληρη σ’ ένιωθε που ψαχνόσουν ποτέ του δεν κατάλαβε τι θες και το γιατί δεν ήξερε πως θέλεις να σε παίρνουν μα προς Θεού αυτό ποτέ να μη φανεί ακόμα και την ύστατη στιγμή Σου ’πε να σε πετάξει σπίτι κι είπες ναι αφ’ υψηλού περήφανα σκληρή στο δρόμο χύμηξε και του ’πες ένα όχι σάμπως να του ’λεγες να παίξει λίγο το παιχνίδι του βιαστή Εξω από το σπίτι σου ’πε κάτι για καφέ κι είπες το ναι κοίταξε του ’πες θα ’ναι μόνο για καφέ μπαίνοντας σου ’σβησε το φως κι έτσι βρεθήκατε γυμνοί και εσύ κι αυτός Δεν το περίμενες ξέρω σ’ έγδυσε με το ζόρι κι ήταν βιτσιόζικο αγόρι ήθελε να στο κάνει από πίσω σε τόσες χάρες άντε στην κάνω του ’πες και τη χάρη αυτή κι ήταν αδιάφορη κι άκρως φλεγματική ακόμα και την ύστατη στιγμή Κι ήταν αργά όταν σε βρήκα να τα πίνεις τώρα το σώμα σου ζητούσε τη δικιά του πληρωμή χαμένη μες το ίδιο το δικό σου το παιχνίδι κρατώντας πάντα με τ’ αρσενικά την ίδια πισινή έψναχνες τώρα στα τυφλά για λίγη ηδονή προπάντων για την ύστατη στιγμή