Դարերի սկզբից, երբ մարդկային խոսքն ընդունակ չի եղել արտահայտել սեփական հուզական պոռթկումները, օգնության է հասել ձայնարկությունը եւ ապա երգը։
Րաֆֆու հոգին մարմնի կապանքներից ազատող ոգեղեն մտքերը, անմասն չեն թողել Արմեն Տիգրանյանին եւս, եւ վերջինիս երաժշտական հանճարի շնորհիվ էլ ծնունդ առավ «Դավիթ բեկ» օպերան, որի մի շատ փոքրիկ հատված է «Հարի հարալոն», որը չնայած իր կարճ տևողության կարողանում է արտահայտել ստեղծագործության բնությունը՝ հուզական ոգին։
Հուզական ոգին, որի լարվածքին հասնելը չափազանց բարդ է, բայց եւ հիասքանչ կերպով ստացվել է տաղանդաշատ սոպրանո Գայանե Աբրահամյանի կողմից, ով ձայնագրության մեջ ոչ միայն մենակատար է, այլ նաեւ խմբերգային սոպրանոյի եւ ալտի բաժինը լիարժեք եւ կատարյալ ձեւով ներկայացնում է։