Сырым қызы!

Туылып ем Жайықтың жағасында, Бейхабар жайт емес-ау саған сірә! Кез болғанда Сырымның аруына, Жүрек құрығыр өзгерді аласұра! Жүрекке бір, табылар ма дәру мына, Үлгермеппін өзіңді танып жыға! Ой ғажап, Индердің ибалы ұлы, Ғашық бопты-ау Сырымның аруына! Ол қыздың да таптық-ау бір күн тілін, Соны аңсаумен өтер бәлкім әрбір күнім. Қадыр туған топырақ шақырады, Табыл туған Индердің талапты ұлын! Көкейімнен кетеді жыр ағыла, Шөлдегендей сезімнің бұлағына! Құрғыр ойды кей сәтте алаң қылад, Өзің болып қол бұлғап Орал мына!