Çok özledim seni (Şiir)

Çok özledim seni Bazı geceler vardır, aklında olup yanında olmayanlar kaçırır uykunu... Nereye dönersen dön, ne içersen iç, ne kadar dua edersen et olmaz... bir zamanlar sen olmadan uyuyamadığını söyleyen birinin başkasıyla uyuyor olma ihtimali boğar seni... Buna engel olamazsın Arayamazsın, soramazsın, duyamazsın.... Yani kalbin kırıksa uyumazsın. Ne zaman başını yastığa koysan, göğsüne bir şeyler batar... Yani seviyorsan, yani hiçbir zaman ayrılamayacak ki gibi alışmışsan, bağlanmışsan özlemek diye birşey var bu hayatta... ve bir daha ona sarılamayacağını, gözlerine bakamayacağını, bir daha asla onu gülümserken izlemeyeceğini bile bile özlemek koyar seven adama... Beni en çok üzen ne biliyormusun? Seni en iyi tanıyan benim! „Nasılsın?“ diye bile sormama gerek yok sana çünkü yüzünden, gözlerinden, hatta, seni görmesem bile ses tonundan anlayabilirim nasıl olduğunu.. Neyi çok sevdiğini en iyi ben bilirim, neden nefret ettiğini de... Seni bir daha kim sevecek böyle, kim sakınacak gözünden bile çok özledim seni, milyon kere özledim... Ilkindim, sonun da olmak isterdim; Ne yazık, sonum oldun.... Yanında olmak vardı şimdi, „kaderimsin“ der gibi alnından öpüp uyumak... Illa sevgili gibi değil, sevdiğin herhangi bir eşya olmak bile güzel olurdu. Mesela saç tokan, saatin, bir oje ya da bir kolye... Seninle olduktan sonra sana ait herhangi bir şey olmak bile güzel. Yastığın olmak vardı şimdi.... Saçlarına, dudaklarına, yüzüne dokunmak ne büyük bahtiyarlık olurdu. Sana şimdi seni ne kadar özlediğimi, ne kadar sevdiğimi, ne kadar yanında olmak istediğimi günlerce anlatabilirim. Ama bunu anlatmak için günlerce beklemeye tahammülüm yok. Kısacası sevgilim, Ben artık burnun burnumda uyumak istiyorum, canım burnumda değil.... çok çok özledim seni, çok özledim seni -Ezgin Kilic -