Вандрока па вадзе (акустика)

Выступление на конкурсе “БарД“ Вандроўка ў буру па вадзе, Забыўшыся на страх і раны. Ў натоўпе я блукаў, бы ў сне, Ды ўбачыў знакі і змяніў напрамак. Спазнаць, што дорага, а што - не, Аддаць апошняе, што маю. Хай будзе след пасля мяне. Да плахі напрамкі прайду па краі. Укрыжаванне - непазбежны лёс, І час ад словаў перайсці да справы. Крыж уздымае душу да нябёс… Мне б толькі сцерці пот з ілба крывавы. Скрозь страх Твой сцяг мяне вядзе, Праз боль, што сэрца рве бязмежна, Праз пекла, попел, па вадзе - Мой лёс вядомы: я Табе належу. Забываю, што было раней, Іншая мне будучыня свеціць, І не змогуць утрымаць мяне Ні цвікі, ні анішто ў свеце. Зноў я з попелу ўваскрасаю, Чую голас Твой. Смерці кайданы разрываю, Атрымаў спакой.