Кв.н. - 9 ( воспоминания Сафие )

- Hoş geldin, Safıye. - Hoş bulduk. Neden çağırdın beni ? - Bunu vermek için. - Güzelmiş. - Evet. - Okulda verseydin ya. - E okulda soramazdım ki. - Neyi ? - Safıye, ben... senden çok hoşlanıyorum. Benimle çıkar mısın ? - Benden mi hoşlanıyorsun ? - Evet Safıye. - Dalga mı geçiyorsun benimle ? - Hayır, hayır, dalga falan geçmiyorum. Doğruyu söyleyorum. - Ama niye ? - Çünkü sen hem çok güzelsin, hem de çok akıllısın. Bunların en güzeli de ne biliyor musun ? Farkında değilsin. Bu yüzden çok tatlısın.... Ee, cevap vermeyecek misin ? - Pike. Ama kimse duymasın. Annem duyarsa... - Tamam, tamam, Safıye. Tamam, söz. Kimse duymayacak, söz veriyorum.... Eve bırakayim mi seni ? - Biri gürür. - E ben de köşeye kadar bırakırım. Lütfen. - Tamam.