Николай Гумилёв. “Мечты“ (на осетинском)

НИКОЛАЙ ГУМИЛЁВ Мечты За покинутым, бедным жилищем, Где чернеют остатки забора, Старый ворон с оборванным нищим О восторгах вели разговоры. Старый ворон в тревоге всегдашней Говорил, трепеща от волненья, Что ему на развалинах башни Небывалые снились виденья. Что в полете воздушном и смелом Он не помнил тоски их жилища И был лебедем нежным и белым, Принцем был отвратительный нищий. Нищий плакал бессильно и глухо, Ночь тяжелая с неба спустилась, Проходившая мимо старуха Учащенно и робко крестилась. 1907 НИКОЛАЙ ГУМИЛЁВ Бæллицтæ Иу æппæрст, рох хæдзарæн йæ фæстæ, Раст, фæлдæхт æмбонд сауæй кæм ныддур, Уым сæ мондæгтыл кодтой ныхæстæ Сау сынт æмæ бызгъуырты мæгуыргур. Сау зæронд сынт-иу катай фæкæны, Мæнæ гъе, ныр дæр, ризгæйæ, загъта, Зæгъгæ, рагон мæсыджы пырхæнты Уый æнахуыр, адджын фынтæ федта. Цыма, уæлдæфы ʻдæрсгæ фæцæйтахт Æмæ зæрдæйы удуынгæг алыгъд, Фестад урс фæлмас доныхъаз уайтагъд, Уыд æлгъаг мæгуыр паддзахы буц фырт. Хъуыст мæгуыргуры ʻнæбон, æлхъывд куыд, Арв уæззау æхсæв зæххыл æрка