Δήμητρα Γαλάνη, Θάλασσά μου

Είν’ η αγάπη μου πουλί στα βράχια πληγωμένο αγόρι προδωμένο μ’ ένα πικρό φιλί και με παιδεύει ένας κρυφός καημός που κάποιο χέρι μέσα στο μεσημέρι της πήρε όλο το φως. Θάλασσά μου χωρίς άκρη πάρ’ την πίκρα μακριά πάρ’ τη νύχτα, παρ’ το δάκρυ, φέρε φως παρηγοριά θάλασσά μου χωρίς άκρη, φέρε φως παρηγοριά, θάλασσά μου χωρίς άκρη, φέρε φως παρηγοριά. Βγες δελφινάκι χαρωπό και μ’ όσες τρέλες ξέρεις λίγη χαρά να φέρεις στ’ αγόρι π’ αγαπώ Ένα περβόλι από αφρό φτιάχ’ του και με κοχύλι φέρ’ του δροσιά στα χείλη της λησμονιάς νερό. Θάλασσά μου χωρίς άκρη πάρ’ την πίκρα μακριά πάρ’ τη νύχτα, παρ’ το δάκρυ, φέρε φως παρηγοριά θάλασσά μου χωρίς άκρη φέρε φως παρηγοριά, θάλασσά μου χωρίς άκρη φέρε φως παρηγοριά. Σενάριο – σκηνοθεσία: Κώστας Ασημακόπουλος Μουσική: Γιάννης Σπανός Δείτε την ταινία: Διαβάστε: όμορφες-μέρες-1970-αλεξάνδρα-λαδικού-γι/