Ռուբեն Հախվերդյան - Ինձ մի փնտրիր ոստիկան

ՌՈՒԲԵՆ ՀԱԽՎԵՐԴՅԱՆ ԻՆՁ ՄԻ ՓՆՏՐԻՐ ՈՍՏԻԿԱՆ Ինձ մի՛ փնտրիր, մի՛ թակիր իմ պատուհանը, Այստեղ եմ ես, ես, կամ էլ՝ իմ ուրվականը: Անթարթ մի աչք հետևում է ինձ իմ տանը, Ա՛յ քեզ հրաշք, սա իմ տո՞ւնն է, թե՝ զնդանը: Դու ինձ ասա՛, գոնե դո՛ւ տուր պատասխանը, Ո՞ւմ տունն է սա, ո՞ւմն է այս բնակարանը: Կար մի քաղաք, քաղաքում, փակված իր տանը, Ապրում էր նա, նա, կամ էլ՝ իր ուրվականը: Լռում էր նա, թե՞ խոսում էր ուրվականը, Ո՞ւմ գործն է դա, մի՞թե դա է էականը: Կար ազգանուն՝ կպցրած նրա դռանը, Եվ փաստաթուղթ, որ նա ապրում է հենց այդ տանը: Եթե մի օր այցելի ինձ ոստիկանը, Նրան անձայն կընդունի իմ ուրվականը: Կհասկանա օրենքի հլու պաշտպանը, Որ տանը այս, ոչ ոք չի ապրում այս տանը: Կահագանգի նա իր ղեկավարությանը, Որ տանը այս, ոչ ոք չի ապրում այս տանը: Ինձ կմատնի բարեկիրթ իմ հարևանը, Որ ինձ գիշերը նա տեսել է գինետանը: Գինում խեղդված՝ կճչա խցանահանը, Անհայտ կորած՝ կգրանցեն իմ վերջաբանը: Եթե մի օր այցելեք դուք ինձ իմ տանը, Գուցե և ձեզ ընդունի իմ ուրվականը: Չզարմանաք, մի՞թե դա է էականը, Թե մեզնից ով է, մեզնից ով է իրականը: Ինձ մի՛ փնտրիր, ոստիկա՛ն, Ես քեզ համար չեմ, ես չկամ: Դու ինձ ինչքան էլ որոնես, Ուրվականիս կհանդիպես: