Тас жүрек АНАЛАР....

[id310187093| Ким бар дейсин кейбир жайттын сырын уккан.  Бул жаит болды балким бир киындыктан,  Саби жатты тастанды коз алдымда,  Муктаждыктан, балким бул зулымдыктан.  Будан аскан катигездик табыларма,  Калай киды, кеудесинде жаны барда.  Макулук деп жургениңмен, оз баласын,  Айдалага калдырмайды жануарда..  Кушиги ушин каскыр да жан берискен,  Азыктарын баласымен тен болискен.  Сиыр дагы сагынгасын кешкилик,  Кайтады гой, торпагы ушин ористен..  Карлыгашта тынымсыз жем издейди.  Балапанын ит куска жегизбейди,  Мына саби аш жаланаш, неге гана,  Ен болмаса ак сутимен емизбейди...  Аягына таптадынба намысты, ар мен  Оз баласын аш калдырган кандай жан ең  Кожегине, сужурек кояныңда,  Азык издер, арпалысып жырткыштармен.  Кожектерин андарга еш алдырмас,  Жемтик кылып, азулыга бас салдырмас.  Осиреди оз баласын жандиктер де.  Кумырска да баласын аш калдырмас....  Пендемиз гой, келгенинде бар шындыкка,  Калай бардык кателикке, бул сумдыкка,]