Песняры - Вераніка (И. Лученок - М. Богданович, солист Л. Борткевич, 1977)

Iзноў пабачыў я сялібы, Дзе леты першыя прайшлi: Там сцены мохам параслi, Вясёлкай адлiвалi шыбы. Усё ў пылу. I стала мне Так сумна, сумна ў цішыне. Я ў сад пайшоў – там глуха, дзiка, Усё травою парасло. Няма таго, што раньш было… Няма таго, што раньш было, I толькi надпiс «Веранiка»… I толькi надпiс «Веранiка», На лiпе ўрэзаны ў кары, Казаў вачам аб тэй пары. Расці, ўзмацовывайся, дрэва, Як манумент жывы, ўставай I к небу надпiс падымай, I к небу надпiс «Веранiка»... Чым болi сходзiць дзён, начэй, Тым iмя мiлае вышэй... Няма таго, што раньш было… Няма таго, што раньш было, I толькi надпiс «Веранiка»… I толькi надпiс «Веранiка». Проигрыш. Чым болi сходзiць дзён, начэй, Тым iмя мiлае вышэй… Няма таго, што раньш было… Няма таго, што раньш было, I толькi надпiс «Веранiка»… I толькi надпiс «Веранiка». Чым болi сходзiць дзён, начэй, Тым iмя мiлае вышэй… Веранiка... Чым болi сходзiць дзён, начэй, Тым iмя мiлае вышэй… Веранiка... Чым болi сходзiць дзён, начэй, Тым iмя мiлае вышэй… Веранiка...