VITAS & MARYLA RODOWICZ - KRZYK ZURAWI

Ciąg żurawi ************** W jesiennym niebie, pochmurnym wieczorem, Wędrownym kluczem w odlotnej wyprawie Ciągną wysoko z żałosnym klangorem Żurawie! Żurawie! Pod nimi pustka pól martwa, mgły, chłody, Nagi las drżący w przymrozków obawie, Znużone sady, zaparte zagrody... Żurawie! Żurawie! Płyną jak długie westchnienie bez końca, Jak jęk ogromny ziemi w łkań zadławię, Jak krzyk rozpacznej tęsknoty do słońca... Żurawie! Żurawie! Uniesie pastuch, o kij wsparty, głowy, Długo za nimi pozierając łzawię I porykując łby odwrócą krowy... Żurawie! Żurawie! Leciałbym z wami, gdzie pierś radość czerpie, Lecz jak tu smutki swe same zostawię, To wszystko, przez c