Au Hasard Balthazar ( 1966) Robert Bresson

Anne Wiazemsky, Walter Green, Francois Lafarge Ο Μπαλταζάρ είναι ένα μικρό γαϊδουράκι που αλλάζει διαρκώς ιδιοκτήτη και στην πορεία βιώνει και παρατηρεί όλες τις εκφάνσεις του καλού και του κακού στους ανθρώπους. Ο Balthazar είναι το “κλοτσοσκούφι”, το θύμα. O καθένας από τους αφέντες του ενσαρκώνει ένα ελάττωμα της ανθρωπότητας και με κάθε έναν από τους αφέντες του, ο Balthazar θα υποφέρει έναν διαφορετικό πόνο. Αυτό που σκέφτεται, κανείς δεν το γνωρίζει. Αλλά έχει το μάτι ενός δικαστή. Η σκληρή και θλιβερή ζωή του, καθώς πέφτει συχνά θύμα κακομεταχείρησης, παραλληλίζεται μ’εκείνη της Μαρί, μιας συνεσταλμένης κοπέλας που σχετίζεται μ’ένα σκληρό και σαδιστή άντρα, ο οποίος τελικά την εγκαταλείπει. Το Au hasard Balthazar αναγνωρίστηκε παγκοσμίως και όχι άστοχα, δεδομένων των θρησκευτικών καταβολών του Γάλλου σκηνοθέτη, ως μια αλληγορία για τη ζωή του Ιησού, από τη γέννηση ως τη σταύρωση. Ο Ιησούς προσωποποιείται στο γαϊδουράκι. Και τα αλληλοδιαδεχόμενα λερωμένα χέρια στα οποία εκπίπτει ο Balthazar, συνιστούν όλες τις δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκε ο Θεάνθρωπος για να καθαιρέσει τις αμαρτίες από τους ιδιοκτήτες τους. Το πόνημα του Bresson συνιστά ένα αριστουργηματικό δοκίμιο για τα περιορισμένα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας. Η εκκίνηση του στοχασμού ξεκινάει με τον Μπαλταζάρ. Ο Μπαλταζάρ ως το “ζώο του ανθρώπου” δεν είναι ποτέ ελεύθερο. Αποτελεί κτήμα. Τη στιγμή της γέννησής του μπορεί να γνωρίζει την αγάπη από τις καρδιές των παιδικών συντρόφων του, αυτή η αγάπη όμως δε δύναται να το ανυψώσει. Είναι απλώς ένα κτήμα διοχέτευσης αγάπης. Από τη στιγμή του πεταλώματος, μια κομβική στιγμή καθώς ορίζεται η είσοδος του στον κόσμο της παραγωγικής διαδικασία