Куандык Рахым - Сенің күлкіңнен аумайды

Сен келдің маған, Мен жүрген ғалам, Тар еді мүлде, Дем бердің маған, Мұңайған түнде, Нұрыңды үрлеп, Жандандырдың-ау, Жанымды бірден. Қайырмасы: Мұңға батқанда, табиғат үні, Көңілімді менің аулайды, Сылдырлағаны бұлақтың суы, Сенің күлкіңнен аумайды. Кетсең де менен Сезімді терең, Сол кезгі, ғажап, Іздеумен келем. Күлсем шынайы, Қуана алмаймын. Кетед Құдайым, Қашан бұл қайғым!?