Jonathan Jackson - Joseph - Ιωσήφ (Official Music Video)

Jonathan Jackson - Joseph - Ιωσήφ Βρείτε το album στις ψηφιακές πλατφόρμες: Κάντε εγγραφή στο κανάλι του Γιώργου Νταλάρα: Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης Στίχοι: Αλέξανδρος Φωτεινός Της Σιωπής ο Τόπος είναι ο πρώτος κύκλος ενότητας τραγουδιών και ορχηστρικών θεμάτων από το μουσικό μου έργο με τον κεντρικό τίτλο Μεγάλες Ώρες. Είναι ένα μουσικό έργο που κινείται στο πλαίσιο μιας ανθρώπινης προσέγγισης. Κυριαρχεί η θεανθρώπινη φύση του Χριστού και ο ρόλος της στην ανθρωπότητα. Το «εγώ» γίνεται «εμείς». Η αγωνία σου γίνεται κοινός αγώνας, και με άξονα την Τέχνη, αποτυπώνεται σε Λόγο και Μουσική. Η ανάγκη του ανθρώπου για την Αλήθεια ξεπερνά κάθε γνώση, και αυτό είναι το πραγματικό κίνητρο, για τη συλλογική και την ατομική δημιουργία. Το έργο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή, που μας ενέπνευσε, μέσα από το βίο του, που ήταν παράλληλος βίος Χριστού. Ανδρέας Κατσιγιάννης Απόδοση στα αγγλικά: Γιάννης Καραλάκος Lyrics: A beauty carved with pain the sweetness of your face A wounded heart full of light a soul so full of grace. With longing you looked up at Him Whom you desired The brightness of the sun set your soul on fire The whole world on your mind. You knew the human heart could mend If only it could see The beauty of the Suffering One Who sets us free You knew our broken hearts could mend You loved us to the grave A world wrapt in darkness You always showed the way You always showed us love. When I look into your eyes my wounded soul is healed Your suffering in all its shine, a secret yet revealed Your face is like an angel’s, glorious in the night A beauty that saves the world with tears from on high A soul bathed in light. You knew our human hearts could mend If only it could see The beauty of the Suffering One Who sets us free You knew our broken hearts could mend You loved us to the grave A world wrapt in darkness You always showed the way You always showed us love. Στίχοι: Σεβάσμια γλυκιά μορφή, με πόνο σμιλευμένη Καρδιά γεμάτη αστραπή, ψυχή χαριτωμένη. Με πόνο ενατένιζες σ’ εκείνον που ποθούσες Του ήλιου την λαμπρότητα από καρδιά ζητούσες. Τον κόσμο τον πονούσες Γνώριζες τα ανθρώπινα Όλους μας αγαπούσες Στα λάθη μου πονούσες Εσύ μας συγχωρούσες Εσύ μας αγαπούσες. Στην θέα σου γαλήνευε ψυχή η πληγωμένη από την λάμψη σου η ψυχή, πάντα φωτισμένη Το πρόσωπό σου ένδοξο, σαν πρόσωπο αγγέλου Επιφανές γλυ