Հովհաննես Թումանյան “Սուտասանը“, Սիրված հեքիաթներ

ՍՈՒՏԱՍԱՆԸ Լինում է, չի լինում մի թագավոր։ Էս թագավորը իր երկրումը հայտնում է. «Ով էնպես սուտ ասի, որ ես ասեմ՝ սուտ է, իմ թագավորթյան կեսը կտամ նրան»։ Գալիս է մի հովիվ։ Ասում է. — Թագավորն ապրած կենա, իմ հերը մի դագանակ ուներ, որ էստեղից մեկնում էր, երկնքում աստղերը խառնում։ — Կպատահի՛,— պատասխանում է թագավորը։— Իմ պապն էլ մի չիբուխ ուներ, մի ծերը բերանին էր