Малы Принц — В језыку Меджусловјанском — глава 5 // Маленький принц // The Little Prince — субтитры

Всакы дењ довєдал се јесм нєчто о јеговој планетє, о изјезду, о пути. То приходило много поступно, изпадајучи случајно из јеговых размысљењ. Тако јесм третјего дња познал драму баобабов. И поновно было то благодаре овци. Тому же нагло малы принц запытал ме, како бы схватило го тежко сумнєње: «Правда ли, же овце једајут кусты?» «Да, то јест правда.» «Ах! Јесм много рад.» Ја не разумєл јесм, зачто јест то тако важно, же овце једајут кусты. Але малы принц добавил: «И вслєд того оне такоже једајут баобабы?» Указал јесм малому принцу, же баобабы не сут кусты, але дрєва велике како цркви, и даже ако бы забрал с собоју цєло стадо слонов, то стадо не успєло бы сјести ниједин баобаб. Мысљ о стаду слонов разсмєшила малого принца: «Трєба бы было јих поставити једного на другом...» Але зауважил мудро: «Доколє баобабы не порастут, оне сут мале.» «Точно тако! Але зачто хочеш, же бы твоје овце једали мале баобабы?» Смєста ми одговорил: «Ну, добро!», како бы рєч шла о нєчем саморазумном. И трєба ми было поломити главу, да бых сам сразумєл тој проблем. И заисто, на планетє малого принца, како на всих другых планетах, сут добре растлины и врєдне растлины. Вслєд того сут добре сємена од добрых растлин и врєдне сємена од врєдных растлин. Але сємена сут невидиме. Оне спет, скрыте глубоко под земјеју, допока једно срєд њих не нападе охота, же бы пробудило се. Тогда оно протегне се и возпусти – најпрво несмєло – к солнцу очароватељны, малењкы расток. Јест ли то расток редковкы или розы, тогда нехај расте колико хоче. Але јест ли то врєдна растлина, тогда трєба ју изрвати с корењем когда толико ју разпознајемо. Ну, на планетє малого принца были страшне сємена... именно сємена баобаба. Почва планеты была њими заражена. Ако зајмеш се баобабом прємного поздно, никогда уже не избавиш се од њего. Он завладне всу планету. Он проврти ју својими корењами. А јест ли планета прємалењка и баобабов јест прємного, оне раздерут ју. «То јест пытање дисциплины», рєкл ми позднєје малы принц. «Вставши рано, прво приводи се в поредок себе, а потом трєба старанно привести в поредок планету. Трєба регуларно принудити се к изрывању баобабов, когда толико одличиш је од розовых кустов, тому же младе расткы роз и баобабов сут много собє подобне. Јест то много долгочасна работа, але много легка.» И једного дња он посовєтовал ме, же бых постарал се издєлати лєпу рысованку, же бы дєти на мојеј планетє добро то појели. «Ако они бы путовали једного дња, то може јим пригодити се. Понєкогда можно јест спокојно одложити работу и ничто не стане се. Але в паду баобабов то всегда кончаје се катастрофоју. Знал јесм планету, на кторој жил лєнивец. Он не обратил увагу на три мале кусты...» И тако, сгодно с описом малого принца, нарысовал јесм ову планету. Ја не љубју прємолвити морализујучим тоном. Але небезпечност баобабов јест тако мало знана, а ризик дља тых, ктори заблудет на нєкој астероид јест тако великы, же сего раза дєлају изкључење в својеј содржаности. И рєку: «Дєти! Чувајте се баобабов!» Долго јесм работал над тоју рысованкоју, да бых острєгл својих пријатељев о грозечеј јим од давна небезпечности, о кторој они – тако само како прєдже и ја – даже не подзрєвајут. Може вы запытајете: «Зачто в тој книгє немаје другых, равно величственых рысованок како рысованка баобабов?» Одговор јест просты: јесм старал се, але не успєл. Когда рысовал јесм баобабы, мене надохнула свєдомост, же то јест нєчто важно и неодложно.