Ветеран (часть первая)

Магiла невядомага салдата Мы гублялі кветкі на магілы салдат,  Пачарнеўшых ад раптоўнага гора, Але на жаль, не вярнуць лёсы назад, Як не вычарпаць камяні з мора. На пагосце кляліся - вернемся назад, Ды паставім зорку на магіле, Што цябе не забудзем салдат, Толькі лёсы дарогі пабілі. Адгрымелі салюты. “Ніхто не забыты“ - Нам упарта з трыбуны ўсе хлусілі. Нават тых, хто ў магіле яшчэ не ляжыць, Ботам у гэтую зямлю забілі. За бядою бяда, ізноў парады, У лясах усё ляжаць, як раней, Ад забыцця лёсам салдаты Заўсёды застылых надзей! Нам трэба памятаць не даты, Нам трэба памятаць людзей.