Ну и что, что нас пытается побороть большой, не большой, а многочисленный

Ну и что, что нас пытается побороть большой, не большой, а многочисленный… [|“ფიცი გვაქვს ნათქვამი/Мы давали клятву“, — участники демонстрации 9 апреля 1989 года] Завтра возле Парламента Грузии состоятся две акции протеста против русского закона: в 10 утра, когда начнется обсуждение закона в парламентском комитете по юридическим вопросам, и в 7 вечера. Обе акции под лозунгом “Нет российскому закону!“. Акция против русского закона состоится также в Зугдиди в 7 вечера. მერე რაა რომ დიდი გვებრძვის, დიდი არა ბევრი... ვაგლახ! მტერიც რომ არა გვყავს ჩვენი შესაფერი... როცა, მოგვდგამს ჩვენ ქართველებს, განძად შოთას გენია, რაა მითხარ ქვეყანაზე სხვები დანარჩენია, როცა ვამბობთ ქვეყნად სიტყვას შამქორად და მარაბდად! ცა ქუდად არ მიგვაჩნია დედამიწა ქალამნად, როცა მესხეთ — ჯავახეთი თორელს ძუძუს აწოვებს, როცა კიდე ქრისტე იშვა და ქართლს შემოგვატოვეს, კახეთში რომ მზე ანთია, ოო! იდიდოს, იდიდოს! კახელი რომ არ იქნება — ვაზებს ცრემლი ვინ წმინდოს?! სხვის მონები არ ვყოფილვართ! კრწანის — დიდგორს მოვდივართ, საფლავშიც რომ ვიწვეთ ყველა, სხვების ცოცხლებს ვჯობივართ ! ვინ სთქვა ღმერთო, საქათველო, ქართველები მცირდება?! შენ ასეთ სულს დაატარებ , შენ რა გიგიჭირდება?! მაშ ვარძია — არაფერი?! უფლის ციხე — არას მთქმელი?! არც სამასი არაგველი?! — ვის გამოაქვს განაჩენი?! ჰოი, ვახტანგ, ვაი თამარ.. დაკარგულის ძებნად დავალ, ქეთევანის ძვლებს დავეძებ მინდორ — მინდორ, ტრამალ — ტრამალ.. გადიი, გადი კვალი თორემ, არ დაგინდობს მტერი ხარო, ჯერ ხომ ისევ ტაოს ხევში არ დამშრალა მეფის წყარო, მერე რა რომ, მუხებს მუმლი ცოტა მეტი მოგვიმძლავრდა, ამის მეტი არ გვინახავს?! სულ რომ გვჭამდა, ცოცხლად გვხრავდა... საფლავიდან წამომდგარა ერი ჩვენი, ენა ჩვენი, ისევ ისევ უკივლია — ვის გამოაქვს განაჩენი?! ისევ ისევ წალკოტს ფლობენ, უდუღაბა, უკოწიწა... მთელ სამყაროს უჩევნოდა საქართველოს მუჭა მიწა! გადიხედე დალოცვილო, რ+